De Verzamelaar.
Emma Wol is de Verzamelaar van de groep vrienden. Het is een talent waar ze trots op is. Van alle talenten is dit wel het meestomstreden. Door de eeuwen heen worden mensen met dit talent dan weer vereerd, dan weer vergruist. Toch is het vermogen om te zien wat waardevol is, erg belangrijk. Vooral als het gaat om gevaarlijke voorwerpen.
Het idee van een meesterdief is erg aantrekkelijk. Vooral als de dief wint zonder dat er slachtoffers vallen. The Tomas Crown Affair, Entrapment, The Pink Panther en de Ocean’s serie zijn maar een paar voorbeelden van films over dit onderwerp. Toch was het niet mijn bedoeling om van Verzamelaars dieven te maken. Dat is ook de reden dat ik het talent om te verdwijnen apart heb gedaan. Wel is het zo dat Verzamelaars van nature niet erg opvallen. Ze zijn niet bijzonder knap, niet te dik of dun, geen opvallende oog- of haarkleur. Gewoontjes zou ze het beste omschrijven. Dertien in een dozijn.
Maar deze gewoon uitziende mensen zijn wel degelijk bijzonder. Ze komen op plekken waar een ander niet kan komen. Zien dingen die voor anderen verborgen blijven. Ook komen ze informatie te weten die je liever niet wilt delen. Door listig te vragen en goed te luisteren, komen ze van alles aan de weet. Hun grootste pluspunt is namelijk dat er niet op ze wordt gelet. Verzamelaars worden altijd onderschat en over het hoofd gezien.
Dat vond ik een mooi gegeven. Veel mensen spiegelen zich aan diegene die in de spotlights staan. Maar dat zijn niet altijd de mensen die het dagelijkse leven mogelijk maken. De vuilnisman die zorgt dat we ons wekelijks vuil kwijt zijn. De mensen die in het openbaar groen werken zodat het er netjes uit blijft zien. De schoonmakers die ervoor zorgen dat alles opgeruimd wordt. De leraren die kennis in hoofden proberen te proppen. Chauffeurs die spullen leveren. Zo zijn er nog wel honderden voorbeelden.
Maar terug naar het verhaal. Emma had in de toren haar handen vol om het juiste machts-voorwerp te vinden. En dat kwam niet omdat er zoveel machts-voorwerpen lagen. Het kwam omdat er zoveel gewone spullen lagen. Emma dacht dat het de bedoeling was om zo de machts-voorwerpen te beschermen. Dat had ze dus fout gedacht.
De Spotters in Hulgon waren namelijk een beetje vol van zichzelf. Zij konden heel goed zien welke talenten mensen hadden, maar of een voorwerp speciale krachten had, daar waren ze blind voor. Ze moesten dus afgaan op de informatie die de Verzamelaars gaven. Helemaal in het begin was de verstandhouding tussen Spotters en Verzamelaars goed. Maar langzaamaan veranderde dat. De Spotters begonnen zich belangrijker te voelen dan hun collega’s. Die vochten terug op de enige manier die ze kenden. Ze gaven de Spotters waardeloze voorwerpen. Tot groot vermaak van de Verzamelaars werden deze spullen met net zoveel aandacht en voorzichtigheid behandeld als de echte machts-voorwerpen. Zo zie je maar dat echte kennis erg belangrijk is.
